Kopaonik se nalazi na 290 km od Beograda i predstavlja jedan od najpoznatijih turističkih centara u Srbiji. Zbog jedinstvenih klimatskih odlika i bogate sportsko-rekreativne ponude, Kopaonik tokom cele godine nudi idealne uslove za aktivan odmor i uživanje u prirodi. Odlikuje ga 200 sunčanih dana godišnje zbog čega nosi naziv „planina sunca“. Zbog svojih prirodnih vrednosti, Kopaonik je 1981 proglašen nacionalnim parkom.

Planina i vazdušna banja Zlatibor, sa najdužom turističkom tradicijom u Srbiji, nalazi se u Zapadnoj Srbiji, 230 km jugo-zapadno od Beograda. Prosečna nadmorska visina je 1000 m. Čudotvorna klima Zlatibora je povoljna i za lečenje bronhijalne astme i drugih alergijskih oboljenja. Ovako povoljna kilma, idealna je za pripremu sportista, boravak dece i starijih osoba i poboljšanje opštefizičkog stanja čoveka.. Najviši vrhovi su Tornik (1496 m.n.v.) i Čigota (1422 m.n.v.). U neposrednoj blizini i na samom Zlatiboru, nalaze se brojni kulturno-istorijski i entološki spomenici i atrakcije.

Tara, jedna od najlepših planina u Srbiji, nalazi se u zapadnoj Srbiji, u blizini Bajine Bašte i iznad Perućačkog jezera na reci Drini. Na samoj je granici sa Bosnom i Hercegovinom i udaljena je od Beograda oko 180 km. Prosečna nadmorska visina je 1000-1200 m, a najviši vrh Kozji rid je na 1591. mnv Pokrivena je gustim šumama prošaranim proplancima i livadama sa stenovitim liticama, jarugama i pećinama. Klimatski uslovi pogoduju lečenju bronhijalne astme, hroničnog bronhitisa, anemije i jačanju imunološkog sistema. Nacionalni park „Tara“ prostire se na površini od 19.750 ha. Taru odlikuje raznovrstan biljni svet, među kojim se ističe Pančićeva omorika, koja se jedino ovde može naći. Raznolikost staništa i očuvanost vegetacije omogućili su opstanak mnogobrojnim životinjskim vrstama, kao što su mrki medved, divokoza, veliki tetreb, suri orao i drugi. Turistički centri Tare su Kaluđerske bare i Mitrovac. Kaluđerske bare su smeštene na 1000 m nadmorske visina, na raskrsnici puteva prema Bajinoj Bašti, Mitrovcu, Mokroj Gori i Kremnima. Mitrovac je jedna od najvećih visoravni na 1080 m i ima veliki broj uređenih sportskih terena, sa dobrim uslovima za aktivan doživljaj prirode. Turistima su na raspolaganju uređene pešačke staze (10 km), a za sportiste i rekreativce tu je trim staza (1,6 km), fudbalski teren, otvoreni tereni za male sportove i drugi sadržaji. Na nadmorskoj visini od 1000 m postoje ski staze i dva ski lifta, i to jedan za decu i početnike dužine 150 m i drugi za skijaše rekreativce, dužine 450 m. Šume, kanjoni i obale reka čuvaju tragove praistorijske, antičke, rimske i vizantijske kulture. Manastir Rača iz 13. veka, nekropole stećka u Perućcu i Rastištu deo su srpske srednjovekovne baštine. Jedinstvenu narodnu umetnost predstavljaju dinarske brvnare, koje se prostiru pored obala Drine. Drina sa jezerom kod Perućca obiluje svim vrstama ribe, naročito trofejnim primercima mladice i soma. U letnjoj sezoni turistima su na raspolaganju uređene plaže na jezeru, čamci za izlete i otvoreni bazeni.

Palić, jezero i naselje istog imena, nalazi se 8 kilometara od Subotice. Tajnovitost njegovih pejzaža oduvek je plenila srce generacija posetilaca. Jezero, raskošni parkovi, neobične građevine s početka 20 veka, nesvakidašnji mir i tišina čine Palić idealnim mestom za odmor. Luksuzni hoteli i vile te vrhunska gastronomska ponuda su odlike po kojima se Palić prepoznaje i pamti. Šetališta, plaže, biciklistička staza, kulturno-zabavni i sportski sadržaji, kao i raznovrsne manifestacije dopunjuju ponudu ove turističke destinacije.

Vrnjačka Banja se nalazi u centralnom delu Srbije, 200 km južno od Beograda. Smeštena je na obroncima planine Goč i u dolinama Vrnjačke i Lipovačke reke. Zavisno od položaja pojedinih delova naselja nadmorska visina Vrnjačke Banje se kreće od 220 do 300 m. U Vrnjačku Banju se može doći magistralnim putem Beograd-Kraljevo i auto-putem Beograd-Niš-Skoplje, preko Pojata.

Vrnjačku Banju karakteriše umereno-kontinentalna klima, leta su umereno topla (prosečna temperatura je 20 ° C) a zime umereno hladne (prosečna temeratura +0,8 ° C). Zaklonjena je planinom Goč (sa juga, istoka i zapada) i vencima Gledićkih planina (sa severa), tako da je veliki broj dana u godini, oko 170, bez vetra.

Na osnovu pronađenog arheološkog materijala može se sa sigurnošću tvrditi da su vrnjačke mineralne vode korišćene još u antičkom periodu. Na vrnjačkom toplom mineralnom izvoru, u periodu od 2. do 4. veka, Rimljani su izgradili lečilište Akuae Orcinae, gde su na oporavak i odmor dolazili vojnici iz provincije Moesia Superior i iz vojnih logora na dunavskom limesu. Sadašnje ime Vrnjačka Banja je dobila po imenu sela Vrnjci, u čijem su ataru mineralni izvori otkriveni.

Lepenski Vir – Po mnogima, Đerdapska klisura predstavlja najlepšu rečnu klisuru u Evropi. Njeni najuži delovi, Veliki i Mali kazan gde više stotina metara visoke stene obronaka Karpata i Miroča stvaraju „kazan“ i gde divlje vode Dunava prosto vriju u svojoj obesnosti, kopajući dno do dubine od više od 150 metara, time od klisure stvaraju dvostrukog rekordera – po najmanjoj širini Dunava i po najvećoj rečnoj dubini u Evropi. Iako je izgradnjom hidroelektrane „Đerdap“ umnogome smanjen ovaj vizuelni efekat i danas se u vreme visokih voda Dunava može prisustvovati ovoj čarobnoj predstavi. Uzev u obzir da Đerdapska klisura obiluje bogatstvom flore i faune, posebno retkim primercima životinjskog i biljnog sveta a Dunav brojnim vrstama riba, država je zaštitila ove predele dajući im status Nacionalnog parka.

Na ovim su se prostorima milenijumima lomila koplja naroda, jer Dunav – tu nepokornu reku – nije bilo lako ukrotiti. Taj Limes, ta prirodna granica je svedok uzdizanja i padova imperija, od kojih je svaka ukrašavala njegove obale novim gradovima i utvrđenjima. Neki od tih gradova su i do danas sačuvani i privlače svake godine reke turista. I Dunav je ukroćen, i posle prevođenja brodova rimskim kanalima snagom robova i – u novije doba – lokomotivskom vučom i tegljačima, danas plovni sistem „Đerdap“ sistemom prevodnica i brana omogućava sigurnu i atraktivnu plovidbu Dunavom, sa izvrsnim pogledom na artifakte prethodnih civilizacija. Tokom boravka u Donjem Milanovcu, poznatom kao „grad ruža“, treba posetiti okolne interesne lokalitete. Pre svega, arheološki lokalitet Lepenski Vir, zatim Karataš odakle je moguće krstariti Dunavom i razgledati rimske lokalitete Pontes i čuvenu Trajanovu tablu. Svakako treba posetiti grad Kladovo u kojem se nalazi velelepna srednjovekovna tvrđava Fetislam.

Aranđelovac, smešten u srcu Šumadije, u podnožju planine Bukulja, najpoznatiji je po blagotvornosti kisele vode. Naziv mu je dao knjaz srpski Miloš Obrenović. Aranđelovac je takođe poznat i po velelepnom parku Bukovičke banje sa stalnom postavkom mermernih skulptura, najpoznatijih domaćih i svetskih autora. Bukovička banja ove godine obeležava dva veka postojanja. U parku se nalazi hotel „Staro zdanje“- građevina stara preko 150 godina koja potiče iz vremena dinastije Obrenović, hotel “Šumadija”, “Specijalna bolnica” i paviljon knjaza Miloša sa nekoliko izvora mineralne vode. Aranđelovački muzej ima svoju stalnu postavku kojoj pripada Risovačka pećina, otkrivena 1953. godine, na samom ulazu u grad, iz kamenog doba paleolita (pre 40.000 godina), u kojoj je živeo pračovek-neandertalac sa pećinskim lavovima, medvedima i risovima. U blizini pećine se nalazi i etno-kuća. Orašac, koji se nalazi 6 km od Aranđelovca, čuven je po Marićevića jaruzi gde je 15. ferbuara 1804. godine počeo Prvi srpski ustanak protiv Otomanske imperije, a Karađorđe izabran za vođu ustanka. Tu je i podignut spomenik ustanicima iz Prvog srpskog ustanka. Pored istorijske tradicije, Orašac je ove godine proglašen za najuspešnije selo u Srbiji. Manastir Svetog Arhangela Mihaila je nekadašnji srednjevekovni manastir, a danas parohijski hram sela Brezovac kod Aranđelovca. Na vrhu Oplenca, u Topoli, udaljenoj 12 km od Aranđelovca nalazi se crkva Svetog Đorđa sa najlepšim freskama u mozaiku iz svih srpskih manastira i kriptom u suterenu u kojoj počivaju pripadnici dinastije Karađorđević. Crkva je zadužbina Kralja Petra I Karađorđevića, a završio ju je 1932. godine kralj ujedinitelj Aleksandar Karađorđević. Turisti mogu posetiti muzej kuću kralja Petra sa izložbenim postavkama, kao i muzej-konak Karađorđa Petrovića iz 1804, staru crkvu i letnjikovac. Nedaleko odatle se nalaze i srednjevekovni manastiri: Voljavča, Nikolje i Blagoveštenje, manastir Brezovac, zadužbina Despota Đurađa Brankovića iz 1444, kao i grobna mesta Despota Stefana Lazarevića i poslednjeg srpskog Despota Pavla Bakića iz 1537. Ovaj kraj je takođe poznat i po nekoliko vinarija sa podrumima i dugom tradicijom.

Stara planina, visokoplaninski masiv, spada u grupu venačnih planina. Glavni venac dugačak je oko 550 kilometara, i proteže se od Zaječara do Crnog mora. Deo ovog venca označava i prirodnu granicu između Srbije i Bugarske. Stara planina nosi i drugo ime – Balkan, po kome je i celo Balkansko poluostrvo dobilo naziv. Najviši vrh u delu koji zahvata Srbija je Midžor (2.169 metara). Deo Stare planine, koji se proteže kroz Srbiju pripada opštinama Zaječar, Knjaževac, Pirot i Dimitrovgrad. Na Staroj planini vlada umereno kontinentalna klima, modifikovana s obzirom na nadmorsku visinu i položaj planine.

Borsko jezero – U podnožju plаnine Crni Vrh, na 17 kilometara od Bora, planinski vodotoci 1959.godine, zarobljeni su branom. Priroda je ovu ljudsku odluku prihvatila kao svoju. Nastao je tako jedan od turističkih bisera borske opštine-Borsko jezero. Nа nаdmorskoj visini od 438 metara, glatka površina jezerske vode od 30 hektara, ogledalo je za slikovitu i raskošnu lepotu okolnih predela. Kristalno čista jezerska voda u letnjim mesecimа dobija tamno zelenu boju a njen površinski sloj dosegne temperaturu od 25 stepeni Celzijusovih, što je čini izuzetno prijatnom za kupanje. Sitno razuđena i slikovita obala i priobalje sa uređenim plažama, rekreativnim i stazama za šetnju, sportskim terenima i drugim sadržajima pored odmora omogućavaju sportske, rekreativne, izletišne i kulturno-manifestacione aktivnosti, i tako čine Borsko jezero jednim od najprivlačnijih turističkih mesta u ovom delu Srbije.

Srebrno jezero, koje se nalazi na samo 110 km od Beograda, jedno je od najlepših jezera u Srbiji i jedno je od omiljenih izletišta turista i ribolovaca. Nalazi se na lokaciji okruženoj atraktivnim istorijskim i kulturnim lokalitetima kao što su Gvozdena vrata, Viminacium, arheološko nalazište Lepenski vir, Golubačka tvrđava i mnoga druga.

DIVČIBARE – U centralnom delu planine Maljen, 38 km jugoistočno od Valjeva, nalaze se Divčibare, poznato planinsko turističko mesto. Divčibare su planinsko polje koje se pruža od Crnog vrha, Paljbe, Golupca do Velikog brda. Divčibare leži na nadmorskoj visini od 980 m. Na Divčibarama postoje četiri stroga rezervata prirode: Crna reka, Čalački potok, Zabalac i Vražji vir.… Divčibare imaju blagu i prijatnu klimu. Zahvaljujući dobrom geografskom položaju, do Divčibara dopiru vazdušne mase iz Mediterana i sukobljavaju se sa vazdušnim masama Karpata i Panonske nizije, čime se može objasniti prisustvo joda u vazduhu. Divčibare imaju povoljnu srednju godišnju temperaturu od 180C, sa toplijom jeseni od proleća. Septembar je najsuvlji mesec, jer je samo 5,4 dana sa padavinama. Divčibare imaju 289 dana bez vetra, 126 dana sa padavinama, zime obilujusnegom puna 4 meseca.

Kladovo se neizbežno vezuje za Đerdapsku klisuru, najveću i najlepšu klisuru Evrope. Ovaj kraj obeležava i hidroelektrana Đerdap, jedan od najznačajnijih proizvođača hidroelektrične energije i isto tako značajan plovidbeni sistem koji je ukrotio Dunav. Ali, ako bi tražili početak, sigurno bi pošli od Lepenskog Vira i njegove civilizacije stare preko 8.000 godina, čije je otkriće izmenilo udžbenike istorije.

Sokobanja je poznata i specifična zbog svojih prirodnih lepota kao što su izvori, vodopadi, šume bogate raznovrsnom divljači i pre svega zbog ruže vetrova. U Sokobanji uspešno se leče bolesti disajnih organa, neurološka oboljenja, neuroze, reumatične bolesti, očne bolesti…

Nekada je Sokobanja bila pravo mondensko mesto koje su posećivali pesnici, glumci i boemi. Stevan Sremac kao najčešći gost preminuo je 1906. godine u Sokobanji. Ivo Andrić je živeo za vreme II svetskog rata u Sokobanji. U hotelu “Moravica “ i danas u apartmanu broj 144 u kojem je Andrić uvek odsedao postoji spomen soba.

Banjski turizam na području Sokobanje datira još od 1837. godine za vreme vladavine knjaza Miloša Obrenovića. Na glavnom šetalištu u banji možete posetiti Milošev konak i u restoranu probati domaće specijalitete i rakiju.